بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز

'Inna Lilmuttaqīna Mafāzāan

در حقيقت براى پارسايان (خود نگهدار) كاميابى است.

Ĥadā'iqa Wa 'A`nābāan

(همان) باغ‌ها و انگورها،

Wa Kawā`iba 'Atrābāan

و (دختران) نوجوان همسال،

Wa Ka'sāan Dihāqāan

و جامى پر (از شراب بهشتى).

Lā Yasma`ūna Fīhā Laghwan Wa Lā Kidhdhābāan

كه در آنجا هيچ بيهودگى و تكذيبى نمى‌شنوند.

Jazā'an Min Rabbika `Aţā'an Ĥisābāan

(اين) پاداشى است از سوى پروردگارت در حالى كه بخششى حساب شده است.

Rabbi As-Samāwāti Wa Al-'Arđi Wa Mā Baynahumā Ar-Raĥmani Lā Yamlikūna Minhu Khiţābāan

(همان) پروردگار آسمان‌ها و زمين و آنچه در بين آن دو است، (همان خداى) گسترده‌مهر؛ در حالى كه از جانب او (اجازه) سخن گفتن ندارند.

Yawma Yaqūmu Ar-Rūĥu Wa Al-Malā'ikatu Şaffāan Lā Yatakallamūna 'Illā Man 'Adhina Lahu Ar-Raĥmānu Wa Qāla Şawābāan

روزى كه روح و فرشتگان صف كشيده بپا مى‌خيزند، در حالى كه سخن نمى‌گويند جز كسى كه (خداى) گسترده‌مهر به او رخصت دهد، و مطابق واقع گويد.

Dhālika Al-Yawmu Al-Ĥaqqu Faman Shā'a Attakhadha 'Ilá Rabbihi Ma'ābāan

آن روز حق است؛ پس هر كس بخواهد (راه) بازگشتى به سوى پروردگارش بر گزيند.

'Innā 'Andharnākum `Adhābāan Qarībāan Yawma Yanžuru Al-Mar'u Mā Qaddamat Yadāhu Wa Yaqūlu Al-Kāfiru Yā Laytanī Kuntu Turābāan

در حقيقت ما شما را به عذابى نزديك هشدار داديم؛ روزى كه انسان به دستاورد پيشين خود مى‌نگرد، و كافر مى‌گويد:« اى كاش من خاك بودم! »

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Wa Ash-Shamsi Wa Đuĥāhā

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ سوگند به خورشيد و (تابش) نيمروزش!

Wa Al-Qamari 'Idhā Talāhā

سوگند به ماه هنگامى كه در پى آن در آيد!

Wa An-Nahāri 'Idhā Jallāhā

سوگند به روز هنگامى كه آن را آشكار سازد!

Wa Al-Layli 'Idhā Yaghshāhā

سوگند به شب هنگامى كه آن را فراگيرد!

Wa As-Samā'i Wa Mā Banāhā

سوگند به آسمان و آنكه آن را بنا كرد!

Wa Al-'Arđi Wa Mā Ţaĥāhā

سوگند به زمين و آنكه آن را گستراند!

Wa Nafsin Wa Mā Sawwāhā

سوگند به نفس و آنكه آن را مرتب ساخت!

Fa'alhamahā Fujūrahā Wa Taqwāhā

و بد كاريش و پارسايى‌اش را به او الهام كرد،

Qad 'Aflaĥa Man Zakkāhā

كه بيقين كسى كه آن را [پاك كرد و] رشد داد رستگار (و پيروز) شد.

Wa Qad Khāba Man Dassāhā

و بيقين كسى كه آن (نفس را با گناه آلوده كرد و) پوشاند، نوميد شد!

Kadhdhabat Thamūdu Biţaghwāhā

(قوم)« ثمود »بخاطر طغيانش (پيامبرش را) تكذيب كردند،

'Idhi Anba`atha 'Ashqāhā

آنگاه كه بدبخت‌ترين‌شان برانگيخته شد؛

Faqāla Lahum Rasūlu Allāhi Nāqata Allāhi Wa Suqyāhā

و فرستاده خدا به آنان گفت:« ماده شتر (معجزه آساى) خدا و آبشخور آن را (واگذاريد.) »

Fakadhdhabūhu Fa`aqarūhā Fadamdama `Alayhim Rabbuhum Bidhanbihim Fasawwāhā

و او را تكذيب كردند و آن را پى كردند؛ پس پروردگارشان به سبب پيامد [گناه‌] شان آنان را هلاك ساخت و آنها را (با خاك) يكسان كرد!

Wa Lā Yakhāfu `Uqbāhā

در حالى كه از فرجام آنها نمى‌ترسد.